En wat dan…
- Neem serieus wat je voelt. Alles mag er zijn: verdriet, gemis, schuldgevoel, ongeloof, boosheid, een gevoel van leegte. Misschien voel je ook berusting of zelfs opluchting. Dat kan. Niks is gek.
- Praat erover. Misschien met een vriendin, met je partner, met je zus of een buurvrouw. Of met ouders die hetzelfde hebben meegemaakt. Natuurlijk ben je ook welkom bij je verloskundige.
- Weet dat je partner het verlies hoogstwaarschijnlijk anders beleeft en anders verwerkt dan jij. Dat is normaal. Het is waardevol als jullie erover kunnen praten, met elkaar en met anderen.
- Doe wat goed voelt voor jou. Op het moment dat het voor jou klopt. Zet een mooi beeldje in je kast. Plant een boom in je tuin. Kies een sieraad als herinnering. Schrijf je ongeboren kind een brief. Brand geregeld een kaarsje. Of doe iets heel anders, maar kies wat bij jou, bij jullie past.
- Lees erover. Schrijf erover. Op Facebook zijn besloten groepen waar je over je ervaring kunt schrijven, bijvoorbeeld de groep Miskraam Mama’s.
- Vertel je levende kind(eren) erover. Er zijn bijvoorbeeld mooie prentenboeken om met jonge kinderen te lezen.
Misschien heb je wel behoefte aan hulp bij het verwerken van de miskraam. Aarzel dan niet om deze hulp te zoeken. Dat kan bijvoorbeeld met een nagesprek bij ons. Hiervoor kun je altijd een afspraak maken. Je kunt ook terecht bij de huisarts of gespecialiseerde miskraamcoaches.
Kijk voor meer informatie eens op www.miskraambegeleiding.nl.
Het allerbelangrijkste is dat de er niet mee rond blijft lopen maar hulp zoekt als je die behoefte voelt.
Registreren van het kindje
Als je wilt kun je je kindje laten bijschrijven in de Basisregistratie Personen. Pas vanaf 24 weken is dit verplicht. Voor de 24 weken hoeft het niet, maar mag het wel. Dat kun je regelen bij de gemeente. Je hebt hiervoor een Verklaring van verlies van een kindje in de zwangerschap nodig. Die kunnen wij voor je maken.